Bij tweekleppigen een huidplooi die de kieuwholte omsluit en naar buiten toe de schelp vormt; bij inktvissen een huidplooi aan de rugzijde van het lichaam die de mantelholte – met hart, inktzak en kieuwen – omgeeft.

Met trilharen uitgeruste lappen die bij de tweekleppigen het voedsel van de kieuwen in de mondopening brengen.

Bij zeeëgels de zone rond de mondopening, op de onderzijde van de test.

Hoornig of vertakt dekseltje dat vast zit achter op de voet van gastropoden en waarmee de mondopening kan worden afgesloten.

Buitenste laag van de schelpen van tweekleppigen en buikpotigen. Een dun, bruin vlies dat uit eiwit bestaat en in opgedroogde toestand snel afschilfert.

Zwempootjes, onder het achterlijf.

Bij stekelhuidigen de benaming voor de zuigvoetjes.

Sculptuur of gekleurde band op schelpen; gaat uit van de umbo en reikt tot de schelprand.

‘Tongrasp’ waarmee plantenetende gastropoden algen van de rotsen schrapen of roofsoorten gaatjes in de schelpen van prooidieren kunnen boren.

Spier van tweekleppigen, voor het intrekken van de voet.