PECHE MELBA, HET VERHAAL

Peche-Melba

Melba’s oorspronkelijke naam was Helen Porter Mitchell (1861 – 1931). Zij was één van de meest beroemde en geliefde operazangeressen uit de Victoriaanse tijd en in het begin van de 20e eeuw.  Ze was geboren in het Australische Melbourne. Om haar internationale carrière een boost te geven werd een tournee door Europa gepland en werd het nodig gevonden een artiestennaam te verzinnen.

Zij werd in haar geboorteland al liefkozend ‘Nellie’ genoemd. De zangeres voegde hier ‘Melba’ aan toe, omdat ze uit Melbourne kwam. Ze had de stem van een engel maar cultiveerde tegelijkertijd haar imago van veeleisende en temperamentvolle diva. Haar eisen waren wet onder het motto ‘I am Melba’. In 1918 kreeg zij een eervolle Britse onderscheiding en de titel ‘Dame’ omdat zij – naar verluidt – meer dan 100.000 Engelse ponden voor de oorlogsslachtoffers bijeen had gezongen.

Auguste Coffier, de bedenker van de Pêche Melba

Auguste Escoffier (1847 – 1935) is natuurlijk met name beroemd vanwege zijn indrukwekkende meesterwerk, de Guide Culinaire. In dit meer dan 1000 bladzijden tellende boek legde hij de lessen van de culinaire historie vast. Hij was ook een groot liefhebber van theater en opera. Toen Melba in 1892 optrad in het Londense Covent Garden in een uitvoering van Wagner’s Lohengrin, zat hij op de voorste rij en raakte hij zeer onder de indruk van deze vrouw. Voor het diner daags na het concert ontwierp hij daarom als eerbetoon een nieuw dessert. Hij maakte een ijssculptuur in de vorm van de zwaan uit Lohengrin en legde tussen de vleugels perziken op een bedje van vanille ijs met daarover heen gesponnen suiker.

Dame Nellie Melba in kostuum. Bron: Library of Congress

Auguste-Escoffier

Nellie-Melba-circa-1896

 

Perzik (Amsden)

Pas in 1900 ontstond de definitieve versie van dit toetje dat populair en bekend werd over de hele wereld: de zwaan verdween en wat overbleef waren een bolletje vanille ijs met 1 of 2 perziken en frambozenpuree. Melba hield van ijs maar was altijd bang geweest dat de kou haar stem zou aantasten. Nu het vanille ijs slechts één van de ingrediënten vormde, verdween die angst en kon zij oprecht genieten van het naar haar vernoemde dessert.