In een tijdperk waarin operazangeressen het publiek betoverden met hun stemmen en dramatische optredens, was er één vrouw die boven allen uitblonk. Helen Porter Mitchell, geboren en getogen in het bruisende Melbourne, Australië, werd een legende aan het begin van de 20e eeuw, zij het onder haar bijnaam: Nellie.
Met haar engelachtige stem veroverde Nellie het publiek en verwierf wereldwijde roem. Ze had het potentieel om nog grotere hoogten te bereiken, maar besefte dat een sterke identiteit essentieel was voor een internationale carrière. Zo nam ze de artiestennaam aan die verbonden was met haar geboorteplaats: Melbourne. Helen Porter Mitchell werd Nellie Melba.
Melba stond bekend om haar ongeëvenaarde vocale bereik en virtuositeit, maar ook om haar temperamentvolle karakter. Ze hield vast aan haar eigen regels en eiste respect en bewondering met haar motto: “Ik ben Melba.” Terwijl Melba’s ster helderder scheen dan ooit tevoren, groeide haar verlangen om de wereld te veroveren. Ze maakte een succesvolle tournee door Europa om haar vocale meesterschap te tonen. Tijdens deze reis ontmoette ze Auguste Escoffier, een meester in de keuken en een liefhebber van muziek.
Auguste Escoffier, een van de meest invloedrijke gastronomen in de Franse geschiedenis, was diep onder de indruk van Melba’s talent toen hij haar zag schitteren in het Londense Covent Garden Theatre. Haar stem sneed door de lucht als een zwaan in een betoverende dans. Die avond ontstond er een idee in Escoffier’s geest. Geïnspireerd door Melba’s gratie, creëerde hij een culinair meesterwerk: een ijssculptuur van een zwaan, gevuld met rijpe perziken op een bed van vanille-ijs, omhuld met gesponnen suiker. Hij noemde het gerecht Pêche Melba, als eerbetoon aan de fenomenale zangeres die hem inspireerde.
Pêche Melba werd al snel een wereldwijd culinair fenomeen, een symbool van verfijning en elegantie, net als de vrouw zelf. Het bleef een eerbetoon aan Melba’s talent en Escoffier’s genie, en het wordt nog steeds gewaardeerd door liefhebbers van kunst en gastronomie over de hele wereld.
De legende van Nellie Melba en Pêche Melba blijft voortleven, een herinnering aan de kracht van passie, talent en creativiteit om de wereld te veranderen, zowel op het podium als in de keuken.
Pas in 1900 ontstond de definitieve versie van dit toetje, dat populair werd over de hele wereld: de zwaan verdween en wat overbleef was een bolletje vanille-ijs met 1 of 2 perziken en frambozenpuree. Melba hield van ijs, maar was altijd bang dat de kou haar stem zou aantasten. Nu het vanille-ijs slechts een van de ingrediënten vormde, verdween die angst en kon zij oprecht genieten van het naar haar vernoemde dessert.
