Als la pizza niet het beroemdste Italiaanse gerecht is, dan toch zeker het op één na beroemdste. Hierbij pizza de history van dit gerecht, dat oorspronkelijk ‘armeluis’-eten was, stamt uit Napoli. Daar wist men als eerste tomaten te combineren met een deeg bestaande uit bloem en water. Maar de geschiedenis van dit geliefde gerecht kent veel meer verhalen, lees dus vooral verder….
Margherita di Savoia
Margherita di SavoiaUn po’di storia : Van poor food naar fast food Over de oorsprong van de pizza zijn de meningen verdeeld. De Etrusken aten al platte broden die zij picea noemden. Andere verhalen schrijven het ontstaan van la pizza toe aan de Middeleeuwen. In die tijd bakten arme vrouwen platte broden van de resten van brooddeeg, en belegden deze met de ingrediënten die voor handen waren. Het woord pizza stamt waarschijnlijk af van het Latijnse werkwoord pinsere, wat fijnmalen of verstampen betekent.
Feit is dat in de 17e eeuw in Napoli al een soort pizza werd gemaakt, de zogenaamde Mastinicola. Deze deegbodem werd belegd met knoflook, kaas en basilicum. Een eeuw later kwamen pas de tomaat en de mozzarella ten tonele. Tot de 19e eeuw was de pizza wel echt armeluis-voedsel dat op straat werd gegeten. Daarna ontstonden pas de eerste pizzeria’s, dit waren lokalen waar je pizza kon eten naast de oven waarin hij werd gemaakt. Na verloop van tijd begon la pizza, die zo populair was bij het volk, ook in upperclass door te dringen. Koning Ferdinand II di Bourbon, koning van het Koninkrijk Napoli, huurde in de 19e eeuw zelfs een pizzaiolo, pizzabakker, in zodat hij zijn gasten een pizza kon aanbieden.
Maar het lot van de pizza werd pas echt bezegeld dankzij het bezoek van Koning Umberto I aan Napoli. De vrouw van Umberto, Margherita van Savoia, was voor de gelegenheid meegekomen omdat ze wel benieuwd was geworden naar die beroemde pizza. Speciaal voor Margherita werd er een pizza ontworpen in de kleuren van de Italiaanse vlag. Deze werd belegd met tomaten, mozzarella en basilicum. De pizzabakker vernoemde deze pizza naar de regina, koningin, en zette hem de volgende dag op zijn menukaart. Hierna veroverde la pizza Margherita heel Italia, en niet veel later ook de rest van de wereld.
Inmiddels is de pizza niet meer weg te denken uit de Pizza al taglio
Pizza al taglio Italiaanse samenleving. Toch is haar aanzien in de loop der jaren weer gedaald. Tegenwoordig valt pizza onder de noemer fast food: pizzeria’s vind je in iedere stad in de wereld, een pizza bestellen,is net zo makkelijk als een frietje halen. En helaas zie je de pizza met voor Italianen onsmakelijk en onbegrijpelijk beleg, zoals fruit (Pizza Hawaï), of nog erger met Shoarmavlees…. In Italia kun je op elke hoek van de straat een stukje, gelukkig nog traditioneel belegde, pizza al taglio nuttigen, die per netto ons, wordt afgewogen.
PIZZA DE HISTORY
Associazione vera pizza NapoletanaLa vera pizza napoletana
Nu la pizza de hele wereld heeft veroverd, houdt ieder land er zijn eigen varianten op na. Dit tot grote ergernis van de Napolitanen zelf, die alle ‘nepvarianten’ verafschuwen. Er is zelfs een pizzavereniging, de Associazione Vera Pizza Napoletana, die strijdt voor het behoud van de enige echte, originele pizza napoletana. Deze strijd gaat zelfs zo ver, dat er een wet is opgesteld die voorschrijft welke pizza het waard is om de naam napoletana te dragen. De pizza die hier aan voldoet, draagt dan ook meteen het kwaliteitslabel STG (Specialità Tradizionale Garantita). Volgens de pizzawet zijn er maar 3 soorten pizza die hiervoor in aanmerking komen: la pizza marinara, la pizza margherita en de margherita extra.
De pizzaiolo moet wel hard werken om de titel pizza napoletana te verdienen. In de wet staat namelijk in detail vastgelegd op welke manier, met welke ingrediënten en onder welke omstandigheden de pizza moet worden gemaakt. Zo moet de pizza rond zijn met een maximale diameter van 35 cm. Het deeg moet met de hand worden gekneed en gevormd. Het gebruik van hulpstukken zoals een deegroller en een bakvorm is daarbij verboden. Ook moet het deeg tenminste 6 uur hebben gerust. En dan moet de pizza op traditionele wijze in een houtoven worden gebakken. Dat betekent op 480 graden Celsius en niet langer dan 90 seconden! Vandaar dat een echte pizzaiolo wel 60 pizza’s per uur bakt. Om ervoor te zorgen dat de regels ook worden nageleefd is er zelfs een ‘Pizzapolitie’ die de pizzabakkers controleert.
Pizzaschool voor pizzabakkers
Heb je ambitie om zelf pizzaiolo te worden, dan kun je hiervoor een opleiding volgen bij de pizzascuola. In het cursusprogramma van deze opleiding wordt er aandacht besteed aan de geschiedenis van de pizza, de ingrediënten, kneed- en roltechnieken en natuurlijk het beleggen en bakken. Na het afronden van de cursus. Dan krijg je een pizzabakker certificaat, hiermee kun je direct aan de slag want de pizzascuola geeft ook een baangarantie.
Op dit filmpje ziet u hoe in de keuken van restaurant Toscanini, Madina Mamedova voor hoe je pizzadeeg maakt. En hoe ze een heerlijke vegetarische pizza met paddenstoelen, mozzarella en spinazie maakt.
Pizza met paddenstoelen en spinazie
