RODE BIET, KROOT (Beta vulgaris, var. conditiva).

Tweejarig gewas waarbij in het eerste jaar de eetbare ‘knol’ wordt gevormd. Deze knol ontstaat door verdikking van een deel van de stengel en van het bovenste gedeelte van de wortel. Er zijn platte, ronde, halflange en lange kroten. Het belangrijkste type is de ronde, rode kroot. Er zijn echter ook rassen met wit geel of roodwit geringd vruchtvlees. De rode kleurstof bestaat voornamelijk uit betanine.  De rode biet wordt als knol als groente gegeten, zowel rauw geraspt, gekookt als opgelegd. Rauw geraspt kan er een aardsmaak aanwezig zijn. Rode bieten zijn ook geschikt voor soepen. Rode biet werd vroeger een beetje als armemensenkost beschouwd omdat die op arme grond geteeld kon worden.

Oorsprong: Middellandse-Zeegebied.

Rassen: Egyptische Platronde, Gladoro, Detroit of Kogel, Formanova, Lange Donkerrode, Crapaudine, Burpee’s Golden, Albine Veradura, Chioggia.

Op deze link ziet u een groot aantal klassieke gerechten met rode biet. 

 

 

 

Wecken is een stokoude techniek van conserveren. Nu zijn alle verse groenten en fruit tegenwoordig het hele jaar door verkrijgbaar, maar toch is wecken nog steeds populair. Met de inmaakazijn van Tromp & Rueb bijvoorbeeld. Cuisinier Bart van Berkel zet oerhollandse bietjes op zuur.

Ze vlekken als een dolle, maar het is ondoenlijk om slecht nieuws over de voedingscapaciteit van bieten te vinden. In deze video maken we een salade van op zout gepofte rode biet met gemarineerde witte biet. In sommige restaurants noemt men dat al gauw ‘structuren van biet’. We combineren de biet met geroosterde pecannoten, waterkers en fetakaas.