Raar eigenlijk om bladerdeeg, gevuld met een rolletje gekruid gehakt, een broodje te noemen. Saucijzenbroodjes zijn warm verkrijgbaar op Nederlandse treinstations. Maar ook bij bakkers, pompstations en tegenwoordig ook bij supermarkten. Saucijzenbroodjes zijn voornamelijk populair in Nederland en België, al zie je ze in steeds meer landen verschijnen. Onbekend is wanneer de saucijzenbroodjes precies zijn ontstaan. Maar het omhullen van vlees is gedaan om dit langer houdbaar te maken. Dit werd al toegepast in de Griekse en Romeinse tijd. Saucijzenbroodjes zoals deze tegenwoordig bekend zijn, lijken in het begin van de 19e eeuw in Frankrijk te zijn ontstaan.
Voor de vulling wordt tegenwoordig allerlei soorten vlees gebruikt: varkensvlees, rundvlees, half-om-half, maar ook kip of kalfsvlees. En er zijn inmiddels ook vegetarische saucijzenbroodjes, gemaakt van bijvoorbeeld een vegan melange.
Een saucijzenbroodje bevat – anders dan de naam doet vermoeden – geen saucijs (een soort kleine worst), maar gekruid gehakt, net als de vulling van een saucijs. Alhoewel er diverse kruiden of specerijen gebruikt kunnen worden om het gehakt op smaak te brengen. Maar zorgt nootmuskaat voor de karakteristieke smaak van het saucijzenbroodje. Ze zijn er in diverse maten: het standaardformaat zoals je ze in de winkel tegenkomt, het borrelformaat en ook het XL en XXL saucijzenbroodje is al gesignaleerd.
Saucijzenbroodjes mogen ongekoeld worden bewaard voor maximaal 12 uur, wanneer het product een kerntemperatuur heeft bij het verlaten van de oven 90°C. Het kan 2 dagen gekoeld worden bewaard, maar is vers lekkerder in verband met het krokante korstdeeg.
Het worstenbroodje, dat gemaakt wordt van brooddeeg en helemaal dicht is, is in feite een goedkoper te fabriceren versie het saucijzenbroodje. En het ontstaan ervan heeft dan ook die financiële oorsprong. Brooddeeg is nu eenmaal goedkoper dan bladerdeeg. De vulling is over het algemeen hetzelfde.
