Plateau de Fruits de Mer betekent in het Frans “Bord met de vruchten van de Zee”. Het is een zeevruchtenschotel van rauwe en gekookte schaaldieren die koud worden geserveerd op een schaal, meestal op een bedje van ijs. Wij doen het dit keer anders en hebben een Fruits de Mer bereid op de Grill Guru BBQ. Captain van het Dutch BBQ-Team Frans Bon bereidt samen met oesterman Barend Havenaar een geweldige schotel met schaal- en zeevruchten van oesters-online.nl.
Plateau de Fruits de Mer de geschiedenis.
In de nacht van 20 december 1927 begaven zo’n 2.500 feestgangers zich naar de Boulevard Montparnasse om de opening te vieren van La Coupole, de enorme brasserie die in de jaren 20 symbolisch zou worden voor het luchtige en levendige Parijs. Het aantal geconsumeerde flessen Mumm Champagne dat werd gedronken, was 1.200. Niemand schijnt te hebben vastgelegd hoeveel oesters hun leven hebben gegeven in deze historische nacht, maar het waren er ongetwijfeld in de duizenden. De basis was gelegd voor Plateau Fruit de Mer. Heden ten dage wordt bij La Coupole 100 ton oesters per jaar geconsumeerd.
Oesters en verse zeevruchten zijn een integraal onderdeel van de brasseriemenu’s sinds de Elzasser Frédéric Bofinger de eerste opende in een oud kolenmagazijn in de buurt van de Bastille in 1864. Het was een tijd dat de spoorwegen voor het eerst verse levensmiddelen begonnen te vervoeren, waaronder zeevruchten, naar de eeuwig hongerige Franse hoofdstad.
In 1927 was de Avenue de Montparnasse de speeltuin van Parijs geworden. Onder leiding van de kunstenaars die in de jaren na de Eerste Wereldoorlog vanuit Montmartre begonnen over te komen, vulden zowel Parijzenaars als toeristen de cafés en restaurants. Avond na avond, nacht naar nacht. Twee beroemde brasseries, Le Dôme en Le Sélect, waren hier al gevestigd en heetten brasserie La Coupole van harte welkom. Brasserie Le Dôme, gespecialiseerd in zeevruchten en nog steeds, maakte een specialiteit van het opvallende Plateau de Fruits de Mer. La Coupole moest dit voorbeeld wel volgen.
In feite gaat de traditie van sierlijke arrangementen van voedsel terug tot de 17e eeuw, toen verveelde aristocraten met elkaar wedijverden op dramatische wijze, in de privé-eetkamer en overal elders. De traditie had de overhand. Twee eeuwen later beschreef Urbain Dubois in zijn ‘Cuisine Classique’ uit 1856 langoustines die waren gelaagd in een kruisbloem boven op een voetstuk en andere uitgebreide sculpturen van zeevruchten, versierd met garnalen of gehakte groenten en omzoomd met rivierkreeften die met boter op de structuur waren geperst. Het boek bevat ook een recept voor het serveren van rauwe oesters, waarbij de kok wordt geïnstrueerd om ze op het laatste moment te openen en op een schaal of een opgevouwen servet te schikken, met citroen, mignonettesaus en toast met boter.