De verovering van Constantinopel in 1431 door de Ottomaanse Turken betekende het begin van een nieuwe culinaire bloeiperiode. Door invloeden uit Arabië, Turkije en de landen die de Turken hadden veroverd ontstond een nieuwe keuken. Zo dragen nog heel wat gerechten in de Balkanlanden Turkse namen. Gerechten zoals sisj kebab, gevulde groenten, moussaka, baklava en konafa hebben we te danken aan de Turken. De Turkse keuken is in drie invloedsferen te verdelen: de Arabische in het gebied aan de Middellandse-Zeekust nabij Syrië en Irak, een Aziatische waar OostTurkije grenst aan Armenië en Iran en een West-Europese en Balkaninvloed in Oost-Turkije tot aan de hoofdstad Ankara. Turken zijn dol op kleine hapjes, mezze, en eten die als ontbijt, als snack of als voorgerecht. Er wordt een glas wijn of raki, de Turkse anijsdrank, bij gedronken. Mezze zijn onder meer gefrituurde aubergines met yoghurt, tarama salata (paté van viskuit), gevulde mosselen, pastirma (dunne plakjes gedroogd en gekruid vlees), groenteslaatjes, humus (pastei van kikkererwten en sesamzaad), visballetjes, börek (bladerdeeg gevuld met kaas, vlees of spinazie) of lamshersentjes met citroensap. Als hoofdgerecht is er een vlees- of visbereiding. Kebabs bijvoorbeeld, waarvan elke streek wel een eigen bereiding heeft. Voor een kebab wordt lamsvlees gemarineerd in olijfolie, citroensap en met dunne schijfjes rauwe ui aan pennen geregen en geroosterd. Donner kebab zijn dunne sneetjes gemarineerd lamsvlees die aan een verticaal spit worden geregen en langzaam ger oosterd terwijl het spit ronddraait. Het vlees wordt in fijne stukjes gesneden en met een plat pittabroodje geserveerd. Kebab is het fast food van Turkije en wordt gegeten met gepekelde groente en gefruite aardappelen. Nog zo’n populaire snack zijn köfte. Ze bestaan in verschillende maten en soorten. Het is fijngehakt vlees gemengd met kruiden, uien en andere ingrediënten dat met de hand wordt gevormd en daarna geroosterd, gebakken, gekookt of gefrituurd. Bij Izmir köfte wordt het vlees eerst gegrild en dan gekookt met groene paprika, aardappelen en tomaten. De Turken houden ervan gerechtjes in te pakken, onder meer in wijnbladeren, ze tot balletjes te rollen of groenten te vullen. Ze hebben dat overgenomen van de nomadenvolkeren voedsel in deze vorm makkelijk konden vervoeren. Zo zijn er dolma: groenten zoals tomaten, aubergines en pepers, die worden gevuld met kruidig gehakt of met rijst, of in kleine porties in wijn- of koolbladeren worden gerold. Het gebruik van yoghurt in vele gerechten is een Aziatische gewoonte. Bij vrijwel elke maaltijd wordt aryan, een yoghurtdrank, geschonken. Zo is er ook yoghurtsoep en yoghurtlu köfte, gehaktballetjes in yoghurtsaus. Een van de belangrijkste gerechten op een Turkse tafel is pilaf, gemaakt van rijst, bulgur (grof gemalen tarwegries) of vermicelli. De rijst mag niet kleverig zijn en wordt gemengd met aubergines, kikkererwten, pijnappelpitten, krenten, bonen of erwten. Vroeger was het een hoofdgerecht; nu wordt het meestal als bijgerecht geserveerd met vlees en kip. Turken houden van zoete gerechtjes, zoals baklava en kadayif, een gebak dat gevuld wordt met pistachenoten, walnoten of room. Het kan zowel op een bakplaat worden gebakken en met siroop gegeten, of tot fijne draadjes worden getrokken die er uitzien als vermicelli. Muhallebi is een pudding gemaakt van melk, suiker en rijst. Turkse desserts zijn naar onze normen mierzoet, zoals hanim parmagi, een gebak dat eruit ziet als lange vingers en drijft in suikerstroop, of kuiltjes-cake (kadin göbegi) waarin een klein naveltje wordt gedrukt en met suikerstroop wordt overgoten
Home » Artikelen » Internationale keukens » Wereldkeuken » Turkije