Hotel Tatin
1851! De presidentiële termijn van Napoleon III wordt verlengd na een staatsgreep. De president koopt Château de Saint-Maurice in een dorpje in Sologne. Napoleon zette zich enorm in voor de economische en landbouwkundige ontwikkeling van Sologne, onder meer om het snelgroeiende Parijs van voedsel te kunnen voorzien
Enkele jaren eerder, in 1847, werd er een spoorlijn aangelegd die onder andere Lamotte-Beuvron van logistiek zou verzekeren. En inderdaad de aan- en afvoer van goederen nam toe en er kwamen meer reizigers. De herberg van Jean Tatin, de enige in het dorp, begon daardoor steeds beter te lopen. Maar na zijn plotse overlijden in 1888 stonden zijn dochters Stephanie en Caroline er alleen voor. Een van de huisspecialiteiten was de vruchtentaart, een logisch gevolg van het feit dat de herberg te midden van de boomgaarden stond. De appeltaarten van Stephanie Tatin waren vermaard in de streek. Maar op een dag sloeg het noodlot toe. Door tijdgebrek had Stéphanie niet alle desserts klaar voor de lunch.
Of was ze gewoon te lang aan de praat gehouden door Parijse jagers die in de Sologne prachtig wild kwamen schieten en dat in de herberg kwamen doorspoelen? Ze improviseerde snel een appeltaart met stukjes oude appel, legde ze in een pan en strooide er suiker overeen. Ze bedekte de appels in de pan met taartdeeg en zette het geheel in de oven. Een klein halfuurtje later kwam de omgekeerde, heerlijk geurende taart uit de oven. Stéphanie draaide de taart om en serveerde deze zo. De taart was bijzonder, het deeg was niet door het lekkende vocht uit de appels aangetast en bovendien was de suiker gekarameliseerd.
De taart van Tatin werd al heel snel dé appelsensatie van de vorige eeuw. Dikwijls geïmiteerd, maar nooit geëvenaard.
Het originele recept wordt bewaard en gekoesterd door de Confrérie des Lichonneux de la Tarte Tatin. Sinds 1901 spant dit gezelschap zich in om wereldwijd de echte receptuur van tarte Tartin intact te houden en alle oddballs en slechte spin offs te verbannen
Na de dood van de zusters (in 1911 en 1917) werd hotel Tatin een soort van klein culinair bedevaartsoord.
