Dit is een fantasiebereiding die eigenlijk niets te maken heeft met een echte omelet. Wel is het een aardig staaltje van keukenvernuft. Een blok ijs, vanille of andere smaken naar keuze, wordt op een laag biscuitgebak gelegd en daarna bestreken met een dikke laag meringue. Deze ‘omelet’ wordt dan in de oven geplaatst tot er een bruine korst verschijnt op het gerecht. Het ijs zelf smelt niet omdat het geïsoleerd wordt door het schuim.
Het gerecht is te danken aan een Amerikaan, graaf Rumford. (1753 – 1841). Zijn echte naam was Benjamin Thompson, een Engels natuurkundige (geboren in Amerika), die warmte en wrijving bestudeerde. Experimenten overtuigden hem ervan dat warmte wordt veroorzaakt door bewegende deeltjes (1753-1814) en dat dit niet door bepaalde stoffen, isolatoren, kan worden geleid. Eischuim is zo’n isolator.
De omelet Norvegiènne zou voor het eerst gemaakt zijn door M. Balzac, chef van de keukens van het “Grand Hôtel” te Parijs in 1866. Het was Jean Giroix, chef in het “Hotel de Paris” te Monte-Carlo, die dit gerecht goed op de kaart heeft gezet en het beroemd zou hebben gemaakt. Het staat ook bekend als ook bekend als Baked Alaska.
Warm van buiten en koud van binnen. Omelette sibérienne bestaat uit een met plakken cake bedekt stuk vanille-ijs, maar andere soorten ijs ze je tegenwoordig ook, maar dat is niet de klassieke bereiding. Daaromheen zit een dikke laag opgeklopt eiwit dat met rum (of een sterke likeur) wordt besprenkeld. Het gerecht wordt enkele minuten onder de salamander gezet, totdat het eiwit een geel-bruinachtig korstje heeft gekregen.
Ook komen er veel claims op de uitvinding uit Amerika, maar deze zijn over het algemeen ongegrond.
HIERBIJ EEN FILMPJE video DE KLASSIEKE MANIER VAN EEN OMELETTE NORVEGIENNE – SIBERIENNE MAKEN.
Tekst: http://www.keukentheorie.net
