
De oorsprong van pindakaas is omgeven met mysteries. In tegenstelling tot de populaire mythe dat George Washington Carter het idee heeft bedacht, is er bewijs dat er een paar jaar voordat hij in 1916 zijn tekst publiceerde, een versie van pindakaas werd gemaakt.
De ware uitvinder van pindakaas is onbekend, maar Dr. John Harvey Kellogg kan zo goed als zeker aanspraak maken op de titel. In 1895 patenteerde de graanpionier een proces voor het omzetten van rauwe pinda’s in een boterachtig vegetarisch pasta. Pindakaas was het bijproduct van pindaolie. Kellogg wilde zo veel mogelijk waarde uit elke pinda halen, dus hij ontwikkelde een manier om pindakaas efficiënt te produceren.
De smaak viel erg mee en een paar jaar later had hij een behoorlijk distributie opgebouwd. Het is tegenwoordig maar in een paar landen een populair broodbeleg. In Suriname hebben ze een scherpe uitvoering van de pindakaas en veder zie je het over algemeen in Nederland, Canada, Engeland en in de VS.
Pindakaas bestaat voor minimaal 90 % uit pinda’s. Behalve wat zout en wat plantaardige olie om de pindakaas smeuïg te maken hoeft er niks meer toegevoegd te worden. Tegenwoordig worden er ook stoffen zoals suiker toegevoegd.
Waar komt de naam pindakaas vandaan?
Zeer waarschijnlijk stamt de naam pindakaas uit Suriname, waar in 1783 in het handgeschreven Neger-Englisches Wörterbuch van C.L. Schumann al sprake is van “Pinda-Käse” als vertaling van het gerecht “pinda-dokunnu”, in het huidige Sranan “pindadokun”. Pindadokun heeft echter wel een andere samenstelling dan de latere, smeerbare, pindakaas. Het ging om een blokvormige massa gestampte pinda’s, waarvan, net als bij kaas, plakken werden afgesneden.
Tweede wereld oorlog
Vlak na de Tweede Wereldoorlog, in 1948, werd het pas in Nederland geïntroduceerd. Door de Franse (!) broers Calvé. Die hadden een oliën- en sauzenfabriek in Delft. En met de pinda’s die ze toch al veel gebruikten, besloten ze het Amerikaanse product in de markt te zetten.
Wetgeving
Waarom het niet gewoon pindaboter werd genoemd zoals het Engelse peanutbutter of Franse buerre de cacahuètes? Boter was destijds een beschermde term; volgens de Nederlandse Boterwet uit 1889 (ja die bestond echt) mocht alleen echte roomboter boter heten. Prima regel trouwens. Daarom werd teruggegrepen naar de Nederlandse verbastering van het Surinaamse pienda-dokoen, oftewel: pindakaas.


Ik kan het niet laten maar ze moeten er gewoon bij voor het complete verhaal. IJzersterke reclames.
Voedingswaarden Calvé Pindakaas
Richtwaarden | per 100 g | Per Portie** | %* Per Portie** |
---|---|---|---|
Energie | 2775 KJ / 664 kcal | 416 KJ / 100 kcal | 5% |
Vet | 58 g | 8,7 g | 12% |
Waarvan verzadigd | 8,5 g | 1,3 g | 7% |
enkelvoudig onverzadigde | 40 g | 6,0 g | |
meervoudig onverzadigde | 9,1 g | 1,4 g | |
Koolhydraten | 11 g | 1,7 g | <1% |
Suikers | 6,4 g | 1,0 g | 1% |
Vezels | 6,6 g | 1,0 g | |
Eiwit | 21 g | 3,2 g | 6% |
Zout | 0,55 g | 0,08 g | 1% |
Vitamine B3 (niacine) | 3,1 mg (19%***) | 0,47 mg (3%***) | |
Vitamine E | 8,8 mg (73%***) | 1,3 mg (11%***) | |
Magnesium | 98 mg (26%***) | 15 mg (4%***) | |
Zink | 2,1 mg (21%***) | 0,32 mg (3%***) | |
Fosfor | 250 mg (36%***) | 38 mg (5%***) |
*% van de referentie-inname van een gemiddelde volwassene (8400 kJ/2000 kcal)
**1 portie = 15 g per boterham (350g verpakking bevat ca. 23 porties, 650g verpakking bevat ca. 43 porties)
***% van de Dagelijkste Referentie Inname (DRI)